On Dogs and Statues in Islam (Latin translation)

De canibus simulacrisque

ab Hugh Fitzgerald
ab Aymenn Jawad latine versum (November 2009)

quaedam fabula nuper in prelo nomine ‘legere vesperae nuntios’ refert quendam caecum anglium LXXI annorum, cancere patiens, rogatum ut e laophorio discederet quod pauci musulmani propter canem rectorem insane se agerent:

quem conductor iussit e laophorio, femina liberisque aspectu canis rectoris rudibus factis, discedere. Georgius Herridge, LXXI annorum, nuntiavit quem ad modum mater, iratissima facta, lingua externa clamaret. tum viator explicavit eam eum de laophorio descendere a.d.xiii Kalendas Iunias velle.

‘cum infans,’ inquit Georgius, qui a Tern Close est,’calcitraret clamaretque, aliquis me certiorem fecit eum cane meo terreri. tum conductor me rogavit ut discederet. sed restiti. nihil feceram, nihil fecerat canis, nulli laophorium relinquebam.’

uno post die femina Georgium, clamans se canes ‘sordidos’ non amare, in valetudinario nomine ‘Royal Berkshire’, vehementer vituperavit.

proximo septem dierum spatio dixit maritum uxoremque se in Asda in Meadway vehementer vituperare.

cum nesciat quid fecerit hanc iram, dixit se pensare quasdam personas Indas canes propter religionem moresve suos odisse.

itaque conductoribus rursus caecos ferre iussis, negotium laophoriorum, consilium a Instituto Regio Nationali Caecorum petens, sperat se cum ducibus musulmanis conlocuturum esse. praeterea Sacerdos Zubair Butt, qui consilium de lege islamica globo nomine ‘Commeatus Musulmanus Curae Religiosae in NHS’ dat, admisit (ut pars propositi Concilii Britannici Musulmani) musulmanis educatione de canibus rectoribus opus esse.

qui bitacoram nomine ‘Spectare Jihadem’ legunt his multos casus similes cognoscunt. exempli causa, quidam conductores autocinetorum meritoriorum Somalienses caecos quibus canes rectores Minneapole ferre noluerunt.

nobis cognoscendum est quid in omnibus casibus accidat.

primo quidem videmus quo modo musulmani in terris occidentalibus infidelibusque, cum rogati sint ut solum mores harum terrarum (sicut usus canium rectorum) acciperent, saepe se rude agant. quibus tamen non odium quietum, sed paene rabiem, creat.

videmus et quo modo musulmani se moribus postulatisque infense agant. nam apparet haudquaquam eos se cane rectore summovere facile conatos. Georgius autem LXXI annorum rogatus ut discederet. praeterea femina qui eum in valetudinario, clamans se canes sordidos odisse, vehementer vituperabat, certo contra caecum senem infensa erat : nam, quamquam ‘canes sordidos’ non amabat, sed sibi vir caecus cui cane opus erat, qui optimo iure canem habebat, cuius in patria permissum huic ut viveret, cum appareat eam se integrare nolle, sed eam contra indigenas, etiam contra invalidissimos se turpiter agere velle, clamandus non erat. clamando se canes sordidos non amare, Georgium ipsum aggrediebatur, nam fontem solacii solam denuntiabat.

quondam Ibn Warraq me certiorem fecit, cum neque Iudaei neque Musulmani carnem surum consumant, illos de re penitus relaxari. nullus Iudaeus, si forte cognoscat carnem surum consumi posse, e taberna ruat. musulmani autem ruant, et sic faciunt. canibus idem. quorum odium non rationale. sic faciunt solum quod dicta Mahometi, qui, apud fabulam notissimam, negasse dicitur se in casam in qua sint simulacra canesque ingressurum, verniliter accipiant.

o magnum mysterium ! cur, ut rogare possis, est simul de simulacris canibusque, Haram dictis, mentio ? puto me scire quare. simulacra quidem saepe domibus Christianorum inveniebantur et, si Haram putantur, si musulmanis refertur Mahometum, virum optimum, domum cui simulacra non ingressurum, nullus musulmanus sic facit. hoc erat quo modo musulmanos Christianosque, quorum terrae victae, dignosceres, et quo modo musulmanos cogeres officiis fungi se Christianorum amicos non faciendo quod in casas in quibus erant simulacra ingredi non poterant. praeterea Christiani omnia simulacra numinaque libentius delerent si musulmanos, qui tum regebant, ad villas ut sibi faverent invitarent.

sed cur de canibus monetur ? probabile est, ut antea in ‘Spectare Jihadem’ dixi et nunc rursus dico, cum canes, a Persis amati, multo amore reverentiaque tractarentur, musulmanos eadem facere nolle, etiam canes multa animi concitatione odisse velle. sic faciendo, rursus (ut de Christianis simulacrisque erat) musulmanos meliores moresque suos illis non-musulmanorum deteriorum, qui a Zoroastrianis hic significantur, separabant.

musulmani in Europa simulacra laesisse nuntiantur. nam religio Islamica simulacris tam laesis ut non signa venerationis, sed contemptus ludibriosi, permittit. permittitur. plus triginta abhinc annos, in Collibus Beverly, unus e principibus Arabiae Desertae villam, cui multa simulacra, emit. quae non deluit, sed coloribus turpibus, sicut caeruleis viridibusque, pinxit. quibus factis, multis fabulis scriptis, pictis factis, visitantes venerunt qui mirarentur. magnum autem mysterium numquam rogatum, cui certo nullum responsum : cur, cur hoc fecit ? nemo e nuntiis fabulam referentibus scivit simulacra religione Islamica prohiberi, sed laesis permitti ut manerent dummodo ne signum reverentiae fieri possent. ignorantiae in casu parvo monstratae nihil magni momenti : dissimilis huic ignorantiae, quae inter tot duces, inter quos sunt qui dicant se mundum (etiam religionem Islamicam) intellegere, existit : se nos, quamquam nihil de religione Islamica sciunt, tueri etiamque docere posse. quam mirum, quam insanum, quam vexans : putare numquam videntur se hac stultitia impediri nec quidquam facere ut sit remedium debere.

nuper nuntiatum est gentem in municipiis musulmanis Turquiae, centiens canes venari, cruciare, necare, saltem duos manera sexuali laesos. prelum quidem occidentale nuntiavit esse fabulam inter musulmanos pios canes sordidos esse. gerrae ! alter ceterum dicit Mahometum negasse se in casam in qua sint canes ingressurum, alter vota invalida fieri si canis feminave pro viro oranti ambulat. canes igitur Haram, prohibiti, itaque plurimis musulmanis sordidi, aut (arabice) ‘najis’ sunt. cur fabulam, non doctum Sunnae (i.e. e fabulis (arabice- Hadith) quae plurima Sunnae figurant) vocant ?

opiniones canum musulmanae et crudelitas proterva qua, in Persia musulmana, Zoroastriani canesque tractati sunt, ab historica maxima religionis Zoroastrianae, nomine Maria Boyce, descripta. hic est quo modo eam inventaque ubi annum in vicinitate Zoroastriana in Persia describat Andrew Bostom :

Maria Boyce, professora emerita studiorum Persorum feminaque religionis Zoroastrianae doctissima, duodecim menses a anno MCMLXIII usque ad annum MCMLXIV in vicinitate Zoroastriana Persiae (potissimum Sharifabade, quae in campo septentrionali nomine Yazdi est) habitavit. itaque in serie scholarum Oxoniae anno MCMLXXV, notavit quem ad modum maiores Zoroastrianorum Persi relationem fortem cum canibus in campis Asiae habitantes figurassent. quod, per generationes evolvens, fecit ut canes pars creditorum morumque Zoroastrianorum ita facti sint ut pars patrimonii religionis Zoroastrianae essent. tum historiam brevem crudelitatis cogitatae, volentis musulmanorum erga canes monstratae in Persia, etiam testimonium, dedit :

canes Sharifabade dignoverunt certo musulmanos Zoroastrianosque. pleni quidem spei, quamquam in contionem frequentem Zoroastrianam ire, aut in via Zoroastriana libenter dormire, parati, statim fugiebant cum globum puerorum musulmanorum viderant quasi essent Satanas. testimonium monstrat inimicitiam musulmanam erga canes considerate primo in Persia creatam, ut pristinae fidei ibi obsisteret. musulmani certo in regione Yazdi canibus cruciandis, quod et monstrum sordidum laederent et infidelem qui eos amavit vexarent, laetati sunt. refertur quidem tum, vectigale nomine jizya exacto, exactorem quendam Zoroastrianum cum cane iunctum, ambos invicem lacerare dum nescioquo modo adveniret pecunia, aut dum morerentur. vidi ego ipsa terribilissima : iuvenis puella musulmana, super feturam canium duo septem dierum spatia natorum stans, unum quam durissime pede subito calcitrabat. cane dolore vehementer clamante, quamquam multa ira interfui, solum,’sed est,’ inquit blande,’sordidus’. et Sharifabade a liberis tristibus Zoroastrianis de peioribus certior factus sum : feturam pala scissam, caput canis eiusdem scissum ; aliquando aethera clamoribus cuiusdam animalis cruciati turbari. tales crudelitates protervae musulmanorum fecerunt ut esset maxima inter civitates intentio.

proinde si miraris quare conductores musulmani autocinetorum meritoriorum viatores caecos Americanos quibus canes rectores Minneapoli ferre nolint, aut quare in Anglia ille LXXI annorum rogatus ut e laophorio discederet quod infans musulmanus concitatione animi turbatus est, et mater non eum lenivit, nec laophorium reliquerunt, sed (ut videtur) conductorem hortata est ut flagitaret ut Georgius discederet, neque est tibi necesse mirari nec putare paucos musulmanos cuidam fabulae credere. odium enim canum, quod ‘sordidi’ sint, est pars religionis Islamicae. e quadam fabula est quae simul fecit ut omnia simulacra in religione Islamica prohibita sint. quae itaque non solum canibus dominisque (hoc includit caecos canesque rectores) in mundo infideli est periculum, sed etiam simulacris per Europam occidentalem. nam quid de Buddhis Bamiyan et millibus aliorum simulacrorum per MCCCL imperii musulmani annos deletorum accidit ? omne hoc quod aliquis alicubi, qui in serie narratorum erat, constituit Mahometum canes simulacraque denuntiasse, id quod enimvero factum est ut dignosceret (et odium hortaretur) musulmanos christianosque,simulacra amantes, et Zoroastrianos, canes amantes.

utinam imperatores religioni Islamicae studere coepissent, putare coepissent quid ideologia, res reipublicae mundique, dominatio musulmana arabaque infidelibus mundi, arti, scientiae, libertatibus, simulacris, etiam canibus, significet !

 

To comment on this article, please click here.

To help New English Review continue to publish translations of interesting articles such as this one, please click here.

If you have enjoyed this and want to read more by Hugh Fitzgerald, click here.

Hugh Fitzgerald contributes regularly to The Iconoclast, our Community Blog. Click here to see all his contributions, on which comments are welcome.